Twee generaties, één passie voor zorg: Moeder en dochter bij Zorggroep Almere
Een gedeelde passie voor zorg
Syreeta ontdekte haar liefde voor de zorg niet meteen. “Ik wilde chef-kok worden,” vertelt ze. “Maar wiskunde was niet mijn sterkste vak. Mijn ouders stelden toen SPW-4 (sociaalpedagogisch werk) voor. Tijdens de stages ontdekte ik hoe leuk ik het vond om met mensen te werken.” Die studiekeuze bleek een schot in de roos. Inmiddels heeft ze een masteropleiding afgerond en begeleidt ze kinderen en jongeren bij mentale uitdagingen.
Voor Joke, de moeder van Syreeta, was de keuze om in de zorg te gaan werken vanzelfsprekend. “Ik hou ervan om er voor mensen te zijn, vooral in kleine dingen. Een gesprek met een cliënt, samen een boterham eten, of iemand geruststellen. Dat betekent zoveel.” Haar dochter vult aan: “Mijn moeder neemt echt de tijd voor haar cliënten. Mensen kijken uit naar haar bezoek, juist omdat ze oprecht aandacht geeft.”
Samen voor dezelfde organisatie
Hoewel ze in verschillende functies werken, delen Joke en Syreeta dezelfde waarden. “Werk is werk,” zegt Syreeta, “maar in heftige gevallen, zoals een overlijden of ziekte, praten we er wel over. We kunnen dat goed bij elkaar kwijt.” Joke is zichtbaar trots dat haar dochter ook in de zorg werkt: “Ik plaats weleens iets over Syreeta haar werk op sociale media. Collega’s reageren altijd heel enthousiast. Het is fijn om te zien hoe zij het verschil maakt.”
Syreeta lacht: “Ik krijg ook vaak vragen over mijn moeder. Mensen vinden het leuk dat we allebei voor Zorggroep Almere werken.”
Momenten die bijblijven
Voor Joke zijn het de intuïtieve momenten die haar het meest raken. “Soms voel ik dat ik even naar een cliënt moet, ook al staat het niet op de planning. Dan blijkt dat iemand op sterven ligt en ik er nog net op tijd voor hen kan zijn. Familie vraagt mij soms ook om bij een overlijden aanwezig te zijn, en dat doe ik dan ook.” Syreeta vult aan: “Je bent ook een stukje van hun wereld geweest.”
Ook Syreeta heeft zulke bijzondere ervaringen. “Ik had een jongen van 15 jaar die aan automutilatie deed. Zijn ouders dachten dat hij depressief was, maar ik zag kenmerken van ADHD. Het was lastig om de ouders te overtuigen voor diagnostisch onderzoek, maar toen het lukte, veranderde alles. Toen ik later nog eens contact met hem opnam vertelde hij dat hij sinds de diagnose zichzelf geen pijn meer doet. Dat zijn de momenten waarop je weet: hier doe ik het voor.”
Syreeta zegt: “Hiervoor werkte ik tien jaar in de jeugdbescherming en daarna zes jaar in de volwassenreclassering. Dat waren vaak zware situaties waarin ik pas in beeld kwam als het al uit de hand was gelopen. Nu sta ik aan de voorkant, en dat geeft mij de kans om vroeg in te grijpen en te voorkomen dat het escaleert. Het voelt goed om gezinnen en kinderen te kunnen begeleiden voordat het écht misgaat. Dat geeft mij voldoening, omdat ik nu kan bijdragen aan een positieve verandering in hun leven.”
Lessen en trots
Hoewel ze hun werk vanuit verschillende perspectieven benaderen, Joke richt zich op lichamelijke zorg en Syreeta op de psyche, zien ze veel overeenkomsten. “We hebben allebei een sociale inslag,” zegt Syreeta. “Mijn moeder laat mij zien hoe belangrijk kleine gebaren zijn, zoals echt even tijd maken voor iemand. Mijn moeder neemt de tijd om een kopje thee te drinken met een cliënt. Dat zijn precies de momenten waar mensen zoveel vreugde uit halen, en het inspireert mij om in mijn eigen werk ook dat stukje persoonlijke aandacht niet uit het oog te verliezen.”
Joke glundert als ze over haar dochter praat: “Ik ben zo trots. Ze doet geweldig werk. Ze is oplossingsgericht en kijkt altijd naar wat het beste is voor het kind én de ouders.”
Een boodschap voor toekomstige zorgverleners
“De zorg is mooi,” zegt Joke. “Mensen zijn vaak zo dankbaar. Je hoeft niet groot te beginnen. Probeer het eens, bijvoorbeeld als helpende. Zorgzaamheid en geduld zijn de belangrijkste eigenschappen.”
Syreeta vult aan: “Je voelt je nuttig. Je kunt echt een verschil maken, of je nu ouderen helpt om zich minder eenzaam te voelen of jongeren sterker maakt voor de toekomst. Het is een prachtig gevoel om te weten dat je iemand hebt geholpen om weer vooruit te kunnen.”
Moeder en dochter zijn het erover eens dat zorg meer is dan werk; het is een manier van betekenisvol zijn voor anderen. Joke sluit af: “Het gaat om de kleine dingen. Die maken vaak het grootste verschil.”