(Dit is het verhaal van Bas en Truus, die nu samen wonen in woonzorgcentrum Flora, dat een thuis biedt voor mensen met dementie. Maar ooit begon hun liefde heel anders…)
In 1958 begon het liefdesverhaal van Bas en Truus op een onverwachte manier. Op een dag zat Bas zich voor de spiegel op te tutten toen hij plotseling een onbekende meisjesstem hoorde. Nieuwsgierig draaide hij zich om. Daar stond Truus, ze had gereageerd op een advertentie in de krant van Bas zijn zus. Bas was direct onder de indruk: “Wat een mooie meid!”
Toen Truus weer naar huis wilde gaan, wees Bas galant naar de brommer waarmee ze gekomen was. “Zal ik je even naar huis brengen?” vroeg hij. Truus stemde toe en schoof achter hem op de buddyseat. Samen zoefden ze door Den Haag, terwijl Bas glimlachend besefte dat hij de hele weg terug zou moeten lopen. Het was het meer dan waard.
Een jaar later waren ze verloofd en gingen ze op wintersport naar Oostenrijk. Later naar Tirol en Zell am See. Bij een van hun hotels haalden ze een klein trucje uit: met een koperen gordijnring om hun vinger deden ze zich voor als een getrouwd stel, en zo kregen ze een tweepersoonskamer, vertellen ze lachend.
Op 16 februari 1960 was het echt zover: hun trouwdag. Het was een ijzige winterdag, maar in de trouwkoets zorgde een stoof met kolen ervoor dat hun tenen niet bevroren. Twee jaar woonden ze in bij Bas zijn moeder, op één kamer. Daarna verhuisden ze naar hun eigen flat op driehoog. In 1963 werd hun eerste dochter, Jolanda, geboren, gevolgd door zoon Mario drie jaar later en Guido in 1970. Hun gezin was compleet – en met drie kinderen in huis hoefden ze zich nooit te vervelen!
Bas groeide op in een muzikaal gezin. Iedereen speelde wel een instrument. Zelf speelde hij trompet. Zijn oom, Fred Jasper, werd zelfs een bekende zanger met het nummer ‘Delilah’ in de jaren zeventig. Tijdens zijn diensttijd kwam de trompet Bas goed van pas: als trompetter werd hij elke ochtend vroeg gewekt door de nachtwaker om vervolgens de rest van de manschappen met een deuntje wakker te tetteren, wel met een mooi deuntje natuurlijk!
Truus had ook een leuk gezin, vertelt ze. Door het werk van haar vader verhuisde ze vaak, van Groningen naar Leiden, Amsterdam en weer terug naar Groningen. Uiteindelijk belandde ze in Den Haag, waar ze Bas ontmoette – en dat had ze voor geen goud willen missen.
De 19- jarige Bas begon zijn carrière bij de Luchtmacht en droomde ervan piloot te worden bij de Thunderbirds. Hij was zelfs geselecteerd voor een opleiding in Canada, maar zijn moeder moest toestemming geven. Uit bezorgdheid weigerde ze haar handtekening. Achteraf gezien misschien maar goed ook: “Veel piloten van de Thunderbirds hebben hun straaljagervlucht vroeg of laat niet overleefd”, vertelt Bas. Hij werd uiteindelijk boekhouder, een veiliger pad.
Samen beleefden Bas en Truus talloze avonturen. Ze maakten motortochten met een tentje achterop. “Heel romantisch”, zegt Bas, behalve die keer dat ze bij Zoetermeer een klapband kregen. Bas wist de motor net op tijd onder controle te houden en met een geïmproviseerde reparatie kwamen ze gelukkig veilig thuis.
Hun eerste auto, een Skoda, bracht ook de nodige verhalen met zich mee. Bas kon niet voorkomen dat zijn opa er tijdens een scherpe bocht uit werd geslingerd. Gelukkig liep het goed af – net als het incident met Truus haar Volkswagen Kever, die in brand vloog. Later reden ze in een comfortabele Ford Taunus: “een prachtwagen”, zegt Truus.
Dansen was hun gezamenlijke passie: Rock & Roll, Jive, Truus in een elegante jurk en op naaldhakken. Ook vakanties waren bijzonder. Vaak trokken ze met de caravan eropuit, en tijdens een van die vakanties in Brabant ontmoette hun dochter zelfs haar toekomstige man.
De jaren vlogen voorbij, maar de liefde tussen Bas en Truus bleef onveranderd. 65 jaar samen, een prachtig paar. En op 16 februari, kort na Valentijnsdag, wordt dit bijzondere jubileum gevierd – zelfs met een bezoek van de burgemeester!
Bas en Truus, van harte gefeliciteerd!
