Leo en Corrie kijken elkaar liefdevol aan terwijl ze vertellen over hun bijna 40 jaar huwelijk en 45 jaar samen zijn. “Ja, zo ongeveer” zegt Leo terwijl hij de herinneringen ophaalt aan hoe ze elkaar ontmoet hebben op het werk. “Ik werkte in de logistiek en mijn vrouw was..”, “afdelingssecretaresse” vult Corrie snel aan. De vonk was niet gelijk over gesprongen, ze kenden elkaar namelijk al een tijdje, maar “Door onze vriendschap zijn we samen gekomen” legt Corrie uit.
Hun mooiste herinnering? “We hebben alleen maar mooie herinneringen” zegt Corrie met een glimlach, Leo knikt instemmend. Maar het kopen van hun eerste huis was toch zeker een van de hoogtepunten. Het is dan ook lastig dat Leo niet meer thuis kan wonen. “Hij moest noodgedwongen hier naar toe door zijn ziekte”, zegt Corrie. “Parkinson. 12 jaar lang is het heel goed gegaan, je zag niks”, vult ze aan. Leo vertelt dat hij zijn benen wel nog kan bewegen, maar niet meer kan lopen.
Door Leo zijn ziekte kunnen ze nog weinig samen doen. “Maar ik heb nu voor mijn man en mij een vakantie op een boot geboekt, voor een week. We gaan naar de Waddeneilanden”, vertelt Corrie trots terwijl ze Leo aankijkt.
Leo woont nu ruim een jaar in Castrovalva. De kamer is mooi ingericht, van foto’s aan de muur tot plantjes, overal heeft Corrie aan gedacht om het voor Leo een zo fijn mogelijk plekje te maken. Ondanks dat Corrie nog in hun koopwoning woont is ze elke dag bij Leo: “Het is geen thuis dus ik voel mij toch gedreven om hier naartoe te komen zodat we bij elkaar kunnen zijn” zegt ze. “Dat vind ik ook heel fijn” zegt Leo terwijl er een lach op zijn gezicht verschijnt. Corrie blijft elke dag bij Leo tot het tijd is voor het avondeten. Dan brengt ze hem met de rolstoel naar het restaurant. “Op woensdag en zondag eet ik mee. Hij vindt dat gezellig” zegt Corrie. Ondanks dat het lastig is geeft het Corrie toch een gerust gevoel dat Leo hier kan wonen. “Je moet blij zijn dat je hier zit” zegt ze terwijl ze Leo aankijkt. “Stel je voor, morgen gebeurt mij wat, morgen word ik bijvoorbeeld niet meer wakker” zegt Corrie. “Alsjeblieft!” zegt Leo. “Dat weet je dan sluit ik mijn ogen ook!”. Corrie zucht zachtjes: “Nee, maar het kan gebeuren. We hebben een hoge leeftijd. Dan ben jij alleen. Ik kan gerust mijn ogen sluiten omdat ik weet dat mijn man goed verzorgd wordt”.
Veel samen doen is volgens Leo en Corrie belangrijk om een relatie goed te houden. Ze gingen er dan ook vaak samen op uit. “Dat is lang geleden hé Lee?” zegt Corrie terwijl ze Leo aankijkt. Ze vertellen over hun vaste uitjes op de zaterdag naar Spakenburg en Putten. “We hadden een treinabonnement, dan gingen we heerlijk van terras naar terras. Dat vergeet ik nooit. Dan begonnen we op het ene terras en gingen we een eindje lopen en winkelen en dan naar het volgende terras” vertelt Corrie. “We hebben ook wel genoten hé Lee?” zegt Corrie. Leo knikt en zegt: “We hadden altijd de grootste lol samen”. “Je bedenkt het geen moment dat dit je kan overkomen”, vult Leo aan. “Daar sta je niet bij stil, maar dat is ook een geluk anders leef je niet meer” zegt Corrie.
Corrie en Leo willen er ondanks zijn ziekte graag weer wat vaker op uit gaan. Dit kan met de hulp van een speciale taxi. “Die dingen moeten we gewoon weer gaan doen anders verpieter ik ook” zegt Corrie. Leo knikt.
Het geheim voor een succesvolle relatie? “Elkaar in waarde laten” zegt Corrie. Waarop Leo al snel zegt: “Houden van. Houden van op een eerlijke manier. Er zijn genoeg mensen die het zeggen maar niet eens weten wat het is”. Corrie zegt: “Verliefd zijn verdwijnt, maar houden van blijft over”.
Als laatste geven Corrie en Leo nog advies mee aan de jonge generatie. “Als je jong bent geniet van het leven, doe wat je wil doen en probeer ook lief te hebben. Lief hebben in de goede zin van het woord, houden van met inhoud.” Corrie vult nog aan: “Het leven is geven en nemen. Ik denk meer geven dan nemen. Denk je ook niet Lee?” Leo knikt instemmend.